SPAK pushton Bashkinë e Tiranës, 8 flet-arreste për “3 Drejtorët” e Veliajt, Qato dhe Molla në burg
Arrestimet në Bashkinë e Tiranës, SPAK njoftim zyrtar: Akuzohen për korrupsion dhe shkelje në tendera 28 Mars, 17:51 ...
Arrestimet në Bashkinë e Tiranës, SPAK njoftim zyrtar: Akuzohen për korrupsion dhe shkelje në tendera 28 Mars, 17:51 ...
"Mos të fshihet roli i Olsi Ramës në trafikun e drogës", Bardhi- Dumanit: Provoni që në Shqipëri hetohet kush...
Akuzohet për korrupsion dhe shpërdorim detyre, jepet sot masa e sigurisë për kryebashkiakun Jorgo Goro 26 Mars, 07:37 ...
Miratohet në Këshillin e Sigurimit rezoluta për armëpushim të menjëhershëm në Gazë, SHBA abstenon ...
FRANCË– Emmanuel Macron ka bërë histori. Me gjithë fuqinë e tyre, presidentët francezë luftojnë për të siguruar një mandat të dytë dhe ai ia doli. Personi i fundit që e bëri këtë ishte Zhak Chirak në 2002. Chirac është një nga vetëm tre paraardhësit e Macron që arritën të rizgjidheshin, por asnjëri nuk ka fituar zgjedhjet e dyta popullore ndërkohë që mbështetet nga një shumicë në asamble. Rizgjedhja e Charles de Gaulle në 1965 ishte miratimi i tij i parë i drejtpërdrejtë nga populli francez, ai ishte votuar nga një kolegj elektoral në 1958.
François Mitterrand, në vitin 1988 dhe Chirak u rizgjodhën më vonë, por asnjëri prej tyre nuk kishte një shumicë parlamentare kur hyri në votimin e dytë. Kur Macron u bë presidenti më i ri i Francës në vitin 2017, kjo vulosi një rritje meteorike që erdhi më pak se një vit pasi ai nisi një lëvizje politike centriste të quajtur La République En Marche! për të sfiduar partitë tradicionale. Ai mundi lehtësisht Marine Le Pen në balotazhin e 2017, duke fituar 66% të votave. Pesë vjet më vonë, në moshën 44-vjeçare, ai vazhdon të dominojë politikën franceze, e pavarësisht se sondazhet tregonin se këtë herë rivalja e ekstremit të djathtë kishte një shans real për ta larguar atë nga Pallati Élysée, nuk ia doli! Ai erdhi në pushtet si i panjohur, një ish-ministër karizmatik i ekonomisë, i cili kurrë nuk kishte kandiduar për postin e zgjedhur më parë, duke ofruar një vizion më centrist për Francën.
Një i mbrojtur i presidentit socialist François Hollande me një sfond në fushën e investimeve, ai la mënjanë besnikërinë e vjetër politike dhe, për shumë votues, që e veçonte atë nga klasa në pushtet, edhe pse ai ndante sfondin e elitës politike të Francës. Socialistët dhe republikanët që kishin drejtuar Francën për kaq gjatë tani janë në rrënim. Ngritja e tij në pushtet dukej e lehtë, por atij iu desh të lundronte në ujërat e trazuara politike për të shtyrë reformat e diskutueshme që ai u premtoi votuesve.
Ai e bëri më të lehtë për kompanitë shkarkimin e punëtorëve, uljen e taksave dhe futi ligje të ashpra sigurie për të trajtuar terrorizmin. Por ai u detyrua të hiqte një taksë të propozuar për karburantin në vitin 2018 pas disa javësh trazirash të ndezura nga protestuesit e jelekverdhëve. Reforma të tjera, duke përfshirë një premtim për të ulur shkallën e papunësisë nga më shumë se 10% në 7% deri në vitin 2022, u goditën nga pandemia e Covid, megjithëse papunësia aktualisht është ulur në 7.4%.
Ai tani po propozon punësim të plotë brenda pesë viteve, duke ulur taksat me 15 miliardë euro (12.5 miliardë £) në vit për familjet dhe bizneset, dhe duke rritur gradualisht moshën e pensionit nga 62 në 65 vjeç.
Rritja e moshës së pensionit është e papëlqyeshme për votuesit që tashmë përballen me një krizë të kostos së jetesës. Ai është akuzuar se është mbështetur në këshilla të shtrenjta nga konsulentë, përfshirë firmën amerikane McKinsey. Marine Le Pen e ka denoncuar atë si një “kandidat të kamur”. Atij i është dashur të rimendojë një plan të diskutueshëm për të kushtëzuar një rikthim në punë për të papunët të quajtur RSA me 15-20 orë punë në javë. Macron gjithashtu dëshiron të investojë në forcat e armatosura, duke dyfishuar forcën rezervë të Francës.
Një ditë pasi fitoi raundin e parë të këtyre zgjedhjeve, Emmanuel Macron u gjend në një përplasje asistente të një klinike dentare. Për të qenë të drejtë, vetëm njëri prej tyre po bërtiste në të vërtetë dhe nuk ishte Macron, por shkëmbimi mes tyre, në qytetin e vjetër minerar të Denain, zbuloi tiparin që e solli presidentin francez në pushtet pesë vjet më parë. Është e njëjta veçori që ka vënë kundër tij shumë votues tani. Elodie u tërbua. Ajo kërkoi llogari për gjuhën “fyese” që kishte përdorur presidenti ndaj atyre që nuk u vaksinuan kundër Covid. Macron i tha asaj se i kishte marrë fjalët e tij në kuptimin e gabuar, por më pas Elodie bërtiti për taksat dhe rritjen e çmimeve. Ai tha se kishte ulur taksat dhe se ajo nuk po tregohej e drejtë.
“I keni ulur taksat?” ajo u përgjigj, mosbesuese. “A keni qenë vetë në pikën e karburantit? Sa fitoni çdo muaj?”
“Unë nuk kontrolloj tregun global,” u përgjigj Macron.
Presidenti francez ka besuar gjithmonë se ai e ka përgjigjen për problemet e vendit. Dhe nëse ai mund t’ua shpjegojë të tjerëve mendimin e tij, edhe ata do ta shohin këtë. Ky vetëbesim ka çuar në shumë fjalime të gjata, një qasje të ashpër ndaj protestuesve dhe një perceptim mes disa njerëzve se Macron thjesht nuk do të dëgjojë.
Alain Minc, një këshilltar politik me ndikim dhe këshilltar i hershëm i Macron, tregon historinë e takimit me liderin në fillim të viteve 2000. “Do t’ju them fjalët e para që kam shkëmbyer me të. Ai erdhi për të më vizituar kur ishte një inspektor i ri finance dhe unë e pyeta: “Çfarë do të jesh pas 20 vitesh?”. Macron më tha: “Unë do të jem president”. Pesëmbëdhjetë vjet më vonë, ndërsa shërbente si ministër i ekonomisë, Emmanuel Macron nisi lëvizjen e tij politike, En Marche. Pa mbështetjen e ndonjë partie apo strukture të krijuar, ai fillimisht u konsiderua nga shumë njerëz si shumë i ri dhe tepër i papërvojë; një “flluskë sapuni” që mund të shpërthejë përpara ditës së votimit. Një koleg ministër në qeverinë socialiste të Francës u tall me lëvizjen e re të Macron – anëtarët e së cilës quheshin “Marshuesit” duke postuar një video të nisjes në mediat sociale, të vendosur në një këngë të titulluar ‘I Walk Alone’.
Nuk doli kështu. Macron pati mjaft fat në fushatën e tij të parë zgjedhore. Rivalët e tij nga partitë kryesore socialiste dhe republikane lanë një pjesë të mirë të terrenit politik në qendër të politikës – hapësirën që ai shpresonte të zinte. Dhe kandidati kryesor republikan, François Fillon, u përfshi në një skandal financiar gjatë fushatës. Por vizioni i Macron për Francën ishte i qartë, ishte i ri, dhe u dha me energji dhe pasion.
Në mitingjet e tij të fushatës, lideri dukej se iu dorëzua plotësisht momentit. I ngjirur nga emocionet, ai bërtiste në auditor, me kokën e kthyer prapa, me krahët e hapur dhe duke u thënë fansave të tij se i donte ata. Ishte politika e yllit të rock-ut!
Përshtypja ishte se një erë e re po frynte në politikën franceze, duke sjellë një premtim për përfshirje dhe demokraci. Të gjitha të drejtuara nga një njeri. Përpara se të formulonte një program politik, En Marche filloi duke kryer 25,000 intervista me votues në të gjithë vendin, duke shkuar derë më derë dhe duke u bërë njerëzve dy pyetje: çfarë funksionon në Francë dhe çfarë nuk funksionon? Por biografi politik Marc Endeweld thotë se, pavarësisht imazhit të një demokracie të freskët, më horizontale, Macron ishte gjithmonë ai njeriu me pushtet.
“Duhet të kuptosh se në fund të fundit, En Marche është diçka shumë vertikale”, tha në atë kohë. “Nuk ka vërtet një menaxher fushate. Emmanuel Macron i ka ndarë marrëdhëniet e tij dhe ai ka një koncept jashtëzakonisht personal të pushtetit.”
Emmanuel Macron pati dy avantazhe që herën e parë që kandidoi për postin që nuk mund të llogarisë më këtë herë.
Në atë kohë, ai ishte një fytyrë e re në një skenë të lodhur politike, i ri dhe relativisht i panjohur. Dhe vizioni dhe premtimet e tij ishin gjithashtu të paprovuara kundër realiteteve të vështira politike të Francës. Misioni i Macron, për të thyer partitë e vjetra të qeverisë dhe për të krijuar një parti të re nga hiçi, nënkuptonte kapërcimin e ndarjes tradicionale në politikën franceze dhe tërheqjen e votuesve nga të dyja palët.
Ai kishte pikëpamje liberale për çështjet sociale, të drejtat e homoseksualëve dhe barazia gjinore, por ai ishte gjithashtu një liberal ekonomik, i cili besonte në lehtësimin e kufizimeve ndaj biznesit për të nisur ekonominë, dhe kjo i bëri thirrje shumë votuesve të së djathtës. Ky lloj pozicioni “dy-liberal” ishte i ri për Francën.
Ai fitoi zgjedhjet e vitit 2017, siç kishte planifikuar, me mbështetjen e votuesve të qendrës nga të dyja palët, të bashkuar pas një presidenti liberal, pro-evropian. Por pas pesë vitesh në pushtet. Macron ka krijuar vende pune, ka shpenzuar miliarda për të mbështetur punëtorët dhe bizneset përmes Covid, dhe ai ka subvencionuar çmimet e gazit dhe të benzinës në Francë gjatë gjashtë muajve të fundit.
Bindja e tij thelbësore është se reforma ekonomike, për të çliruar biznesin dhe për të kërkuar më shumë nga punëtorët, është mënyra për të lehtësuar varfërinë dhe për të financuar llojin e politikave sociale që votuesit e krahut të majtë kanë për zemër. Në vend që të kapërcejë ndarjet e vjetra politike dhe klasore, kjo qasje i ka hapur ato përsëri.
Dhe disa vendime kyçe, të marra menjëherë pasi ai u bë president, janë bërë emblema të “tradhtisë” së tij të supozuar ndaj klasës punëtore të Francës dhe i dhanë atij pseudonimin “Presidenti i të Pasurve”. Vendimi i tij për të ulur taksën për qytetarët më të pasur të Francës ende djeg në mendjet e shumë votuesve të majtë. Më shumë se një politikë fiskale, thonë ata, dukej se tregonte se ku qëndronin prioritetet e tij reale dhe tregoi përbuzje për votën e tyre.
Akuza se ai është president i të pasurve nuk i përshtatet historisë që Emmanuel Macron pëlqen të tregojë për veten e tij. Pesë vjet më parë, gjatë fushatës së tij të parë presidenciale, një gazetar përmendi historikun e Macron si bankier investimesh, duke vënë në dyshim nëse ai mund të tërhiqte votat e klasës punëtore.
“Kam lindur në një qytet provincial, në një familje që nuk kishte të bënte fare me botën e gazetarëve, politikanëve apo bankierëve,”- iu përgjigj ai. “Me shumë krenari them se jam kandidat i klasës punëtore dhe asaj të mesme”.
Ai tregon në autobiografinë e tij se gjyshërit e tij ishin mësues, punonjës hekurudhorë, punonjës socialë dhe inxhinier rrugësh.
Gjyshja e tij nga nëna, Manette ishte veçanërisht e rëndësishme për të, pasi e kishte njohur atë me letërsinë dhe kulturën dhe e kishte mësuar se si të mendonte.
Por ajo gjithashtu i dha atij diçka tjetër që ai mund ta përdorte në përpjekjen e tij për pushtet. Vetë nëna Manette kishte qenë analfabete dhe historia e pasardhësve të saj që arriti në Pallatin Elysee ishte një përrallë romantike, shumë më romantike se historia e djalit të një neurologu që shkoi në shkollë private dhe kandidoi pas një periudhe që u mor me investime.
E vërteta është se historia familjare e Emmanuel Macron është një histori e kapërcimit të ndarjeve sociale, ashtu siç do të përpiqej të bënte vetë ai më vonë në politikë.
Dhe besimi i palëkundur në vizionin dhe analizën e tij e solli në presidencë mund të shihet edhe në jetën e tij personale. Gruaja e Macron, Brigitte, ishte dikur mësuesja e tij e dramës, 24 vjet më e madhe se ai dhe, në atë kohë, e martuar me tre fëmijë. Në kohën kur ai kishte lënë shkollën e saj në moshën 16-vjeçare, ai ishte betuar se do të martohej me të.
“Ne telefononim njëri-tjetrin gjatë gjithë kohës dhe kalonim orë të tëra në telefon”, tha ajo për një dokumentar francez.
“Pak nga pak, ai mposhti gjithë rezistencën time, në një mënyrë të mahnitshme, me durim”.
Çifti u martua në vitin 2007. Është një histori e pazakontë dashurie dhe një nga biografet e Macron, Anne Fulda, thotë se ishte një histori që çifti zgjodhi të mos e publikonte derisa ai të kandidonte për President.
Në vitin 2017, Fulda se Macron donte të jepte idenë se “nëse ai ishte në gjendje të joshte një grua 24 vjet më të madhe nga ai në një qytet të vogël provincial, pavarësisht paragjykimeve, pavarësisht pamjes së njerëzve, pavarësisht talljeve, ai mund të pushtojë Francën në njëjtën mënyrë”.
Dhe e bëri përsëri, në vitin 2022.
Dy gjëra në të cilat ai mbështetej në vitin 2017 u zhdukën: ai nuk është më një fytyrë e freskët në politikë dhe programi i tij nuk është më një vizion i paqartë dhe i paprovuar për Francën.
Një gjë që ishte e njëjtë këtë herë është kundërshtarja e tij, liderja e ekstremit të djathtë të Francës, Marine Le Pen, edhe pse këtë herë gara sigurisht ishte më e ngushtë.
Pesë vjet më parë, mentori politik Alain Minc tha se një presidencë e suksesshme e Macron do të nënkuptonte “më shumë Evropë, më pak papunësi dhe më pak të djathtë ekstreme”.
Pesë vjet më vonë, edhe zoti Minc thotë se stili i presidentit është “shumë napoleonik”.
Emmanuel Macron i ka shpenzuar dy javët e fundit duke u kontaktuar me kundërshtarët e tij, duke u tërhequr pas planeve për reformën e pensioneve dhe duke premtuar se do ta vendosë ekologjinë në qendër të programit të tij.
“Shpresoj se suksesi i jashtëzakonshëm nuk do të rrisë besimin e tij tek vetja. Shpresoj se ai do të ndryshojë, por dyshoj,”- shton Minc.
Për artikullin u pëdorën materiale nga BBC; CNN dhe Le Figaro
(f.m/dosja.al)
Ndihmës-Sekretarja e Shtetit takoi Alibeajn, ndërsa Paloka deklaroi se ka firmosur peticionin kundër ambasadores Kim. Çfarë do të thotë kjo për PD?
SHBA– Shtetet e Bashkuara kanë konfirmuar se Sekretari i Shtetit Antony Blinken dhe Sekretari i Mbrojtjes Lloyd Austin udhëtuan në Kiev për të takuar Pres...
SHBA– Presidenti amerikan Joe Biden do të emërojë zyrtarisht Bridget Brink si ambasadore të SHBA në Kiev, raportoi Reuters. Ndryshimi do të kryhet ditën e...
FRANCË– Marine Le Pen e ka çuar të djathtën ekstreme të Francës në afërsi të presidencës. Edhe pasi mori drejtimin e Frontit Kombëtar të babai...
FRANCË– Presidenti francez Emmanuel Macron ka marrë mandatin e dytë. Sipas Exit Polleve me 58.2% të votave, Macron ka mundur rivalen e tij të ekstrem...
FRANCË– Emmanuel Macron ka mbërritur i shoqëruar nga gruaja e tij Brigitte dhe i rrethuar nga fëmijë, në podiumin e ngritur poshtë kullës Eiffel në P...
FRANCË– Francis Pretot, një stilist në pension, tha se ishte i dëshpëruar nga rezultati dhe diferenca me të cilën Emmanuel Macron po shkon drejt mand...
FRANCË– BBC e konsideron një fitore të qartë të Presidentit Emmanuel Macron. Në një analizë nga Hugh Schofield, shkruhet se epërsia e tij ndaj Marine...
FRANCË– Ndërsa dielli perëndon në kryeqytetin francez, mbështetësit e Emmanuel Macron po shijojnë fitoren e kandidatit të tyre nën hijen e Kullës Eif...
FRANCË– Presidenti i Këshillit Evropian, Charles Michel, ka përshëndetur rezultatin dhe ka uruar Emmanuel Macron për fitoren e tij të parashikuar.Në ...
FRANCË– Edhe pse exit pollet u dhanë fitoren me 58% të votave, ministrat e Macron mendojnë se duhet punuar më fort. Ministri i Çështjeve Evrop...