Këshilli Bashkiak i Himarës zgjedh drejtuesin/ Tensione në mbledhje, banorët kërkojnë largimin e Tavos, përplasen me policinë
Goro dhe Beleri në burg, Këshilli Bashkiak i Himarës zgjedh sot drejtuesin e ri 29 Mars, 09:22 Shtyhet mbledhj...
Goro dhe Beleri në burg, Këshilli Bashkiak i Himarës zgjedh sot drejtuesin e ri 29 Mars, 09:22 Shtyhet mbledhj...
Atentati ndaj avokatit në Memaliaj/ Reagon policia: Autori qëlloi në ajër për t'i kanosur, sekuestrohet arma e për...
Arrestimet në Bashkinë e Tiranës, SPAK njoftim zyrtar: Akuzohen për korrupsion dhe shkelje në tendera 28 Mars, 17:51 ...
"Mos të fshihet roli i Olsi Ramës në trafikun e drogës", Bardhi- Dumanit: Provoni që në Shqipëri hetohet kush...
Zëri i folësit tingëllonte në shesh, në këtë shesh të vogël të një fshati të humbur në male, si shumë fshatra të tjerë, dhe Hasinto Tumanjana po pyeste veten se kur do të mbaronte e gjithë kjo bisedë për barazi dhe drejtësi për të gjithë?
Barazi dhe drejtësi, fjalë që ai i dinte aq mirë, po a kishte barazi midis një fshatari nga këto toka të harruara nga Zoti dhe zotërinjve që drejtojnë vendin nga kryeqyteti dhe që fitojnë më shumë para në një muaj sesa ai kishte parë ndonjëherë në tërë jetën e tij?
Dhe drejtësi, si mund të flasësh për drejtësi, kur hajnët vjedhin qingjat e tu të vegjël dhe ato pak patate që mund të rritësh në këtë tokë të thatë dhe të rreshkur, dhe askush nuk bën asgjë për të të ndihmuar.
– Demokracia është pushteti i popullit! – bërtiti folësi, a thua se demokracia do t’ju ushqejë ose kurojë fëmijën tuaj të sëmurë.
Kandidatët ende nuk e kishin kuptuar se prania ose mungesa e demokracisë nuk kishte bërë asnjë ndryshim në jetët e këtyre njerëzve
– Këta njerëz na kujtojnë vetëm kur ka zgjedhje. – i tha ai me zë të ulët Telesforo Sarhuazit, mikut të tij të gjithë jetës.
Zgjedhje pas zgjedhjesh ata panë kandidatët që parakaluan nëpër këtë shesh, i cili gjithmonë, cilido kryetar partie të ishte, ishte gjithmonë plotë, sepse tubimet ishin pjesë e atyre pak argëtimeve që njerëzit e këtij qyteti kishin luksin të kishin.
– Erdhën zgjedhjet! – tha dikush, dhe të gjithë vrapuan të merrnin rrobat e tyre më të mira për të qenë në shesh, për të dëgjuar atë që vjen nga Lima.
– E shikon Hasinto si na kujtojnë?
– Ata na kujtojnë! Mos u bëj budalla; për ta ne nuk ekzistojmë përveçse në prag të zgjedhjeve, ata interesohen vetëm të dinë sa jemi, të dinë sa vota do të kenë. Por këtë vit do t’ia hedhim, do t’i dëgjojmë me kokë të ulur si gjithmonë, “po babush, ke të drejtë, për ty do të votojmë”. Të gjithë do të themi të njëjtën gjë, të gjithë do t’i mashtrojmë dhe ditën e zgjedhjeve nuk do të votojmë për askënd, do ta djegim votën. Asnjë votë nuk do mund të marrin nga ne këta të korruptuar. Kjo do të jetë protesta jonë e heshtur për braktisjen në të cilën jetojmë, për vite e vite të tëra.
– Mendon se do ta bëjnë të gjithë këtë që thua ti? – pyeti Telesfori. – Nuk e shikon që ata janë si dele që me butësi i binden dhe votojnë për atë që flet më mirë, thotë gjëra të bukura dhe ofron gjithçka edhe pse në fund nuk bën asgjë? Unë mendoj se po humb kohën kot, por bëj si të duash, të shohim po i binde dot.
Dhe Hasinto shkoi, nga fermë në fermë, nga kasollja në kasolle, në atë më të largëtën atje në humbëtirë, duke biseduar dhe duke folur, duke u përpjekur t’i bindte ata me argumentet e tij. “Po babush, ne do të bëjmë siç thoni ju, e marrtë dreqi ti ke të drejtë”! kështu i thanë bashkëfshatarët e tij.
Jacinto ndihej gjithnjë e më i lumtur, të mashtronte politikanët kandidatë ishte bërë një obsesion për të. Ai qeshte natën ndërsa kafshonte jorganin e tij dhe gjithmonë mbytej nga të qeshurat, kur imagjinonte fytyrën e të gjithëve kur të shihnin se nuk kishin marrë asnjë votë. “Do ta shohin!” mendonte, “do ta shohin!”. Kjo shpresë ia ngrohu netët e tij të ftohta.
Erdhi dita e zgjedhjeve; këmbana e kishës i zgjoi herët të gjithë.
– Ka ardhur policia e Huankajos që të kujdeset për zgjedhjet. – i tha Telesfori – madje këta bijë k….sh duan që ne t’iu japim atyre ushqim dhe një vend për të fjetur. Ne nuk kemi çfarë të hamë për vete dhe çfarë t’u japim fëmijëve tanë, këta dashkan që ne t’iu ushqejmë policët. Me siguri do të kërkojnë që në fun t’iu japim edhe gratë tona. Zgjedhjet sapo kanë filluar dhe ne, si zakonisht, tashmë kemi humbur.
– Të hy tjetri. – bërtiti mësuesi që sillej si shefi i tavolinës së votimit. – Thoni emrin tuaj të plotë, dokumentin tuaj të identitetit, a mund të lexoni dhe shkruani?
– Jo, o shoku. – thoshin votuesit me zë të ulët, sikur të mos dije të lexoje dhe të shkruaje të ishte një krim.
– Nuk ka rëndësi xaxi[1]– thoshte shefi -, këtu janë disa kuti, shëno atë që të pëlqen më shumë. – dhe qeshi me të madhe, duke e bërë fshatarin të ndihej më i turpëruar.
“Xaxi! A thua se ky nuk është xaxi”, mendoi Hasinto. “Çfarë mendon ky budalla se meqë di të shkruaj e të lexoj, i është zbardhur lëkura? A thua se tiparet e tij prej indiani nuk ia tregojnë origjinën? Si nuk i vjen turp për mënyrën si na trajton! Harron ky birbo se është njësoj si ne, madje ky harroka se ne mund të jemi prindërit e tij në moshë!”
E kështu kaloi dita. Njerëzit votuan dhe qëndruan në shesh për të biseduar; ata kishin kaq pak arsye për t’u shpërqendruar në jetën e tyre, aq pak momente pushimi dhe të qenit së bashku me miqtë, sa nuk mund të humbnin rastin që u ofronin zgjedhjet.
Në katër pasdite votimi përfundoi. Njëqind e gjashtëdhjetë e gjashtë vetë kishin hyrë në shkollën e vogël që ishte kthyer në një qendër elektorale, përfshirë edhe famullitarin i cili ishte djali i vendit.
Hasinto dhe miku i tij filluan të ecnin rreth e përqark sheshit duke pritur rezultatin.
– Sa kohë u dashka, o shoku! – tha Hasinto. – Kanë kaluar më shumë se dy orë dhe askush nuk del.
– Mos u ngut, – u përgjigj Telesfori, – ata duhet të numërojnë ngadalë që të mos gabojnë, për më tepër që i vetmi që di të shkruajë është mësuesi, dhe është ai që duhet të bëjë të gjithë punën.
Pas pak, mësuesi doli dhe vendosi një poster në mur me rezultatet.
– Mbaroi, o shoku, shkojmë të shohim. – i tha ai Telesforit, por vuri re se shoku i tij nervoz po përdridhte kapelen në duar.
– Më duhet të iki. – tha Telesfori.
– Por… o shoku, nuk je i interesuar per rezultatet? – gati bërtiti Hasinto.
– Më duhet të ta përsëris, po iki – tha Telesfori dhe iku.
“Shoku im është gjysmë i çmendur”, mendoi Hasinto dhe ngadalë iu afrua shkollës.
– Atëhere xaxa, – u dëgjua zëri i lartë i mësuesit -, për ata që nuk dinë të lexojnë unë do t’ju tregoj rezultatet: partia e bardhë 60 vota, partia e kuqe 22 vota, partia rozë 83 vota, 1 votë bosh. Ka fituar partia roze! – bërtiti mësuesi.
Hasinto u befasua, nuk mund ta besonte atë që po dëgjonte, i vetmi që kishte votuar bosh ishte ai, madje as shoku i tij nuk e kishte mbështetur, “prandaj iku me vrap në shtëpi maskarai”, mendoi ai. Djegësira nga stomaku i erdhi në grykë, donte të villte nga tërbimi, t’u bërtiste të gjithëve se ishin frikacakë të mjerë, sidomos shoku i tij që e kishte mashtruar; por pas momentit të tërbimit dhe indinjatës, ai u kënaq dhe tha me vete: “Ne jemi një popull budalla, jemi akoma barinjtë që dimë vetëm të kullosim delet, prandaj jemi kështu si jemi, e meritojmë këtë që kemi” dhe u largua në heshtje për në shtëpi, duke menduar për zgjedhjet e ardhshme.
Përktheu Meri Lika
[1] Xaxi
Rama është propozuar për president nga disa deputetë socialiste, mendoni se:
Po marr përsipër të shkruaj vetëm për t’i dhënë përgjigje të shkurtër një pyetje të thjeshtë – Si e trajton e drejta evropiane fenomenin e sistemit të të dhënav...
Sot ka ndodhur një ngjarje e rrallë, një nga ato që mbahen shënim në historinë e drejtësisë dhe mediave të një vendi. Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut...
Në një publikim të bërë sot nga gazetari i njohur i kronikës, Artan Hoxha, dëgjohej Drejtori i Agjencisë Shtetërore të Kadastrës, Artan Lame, të thoshte:“Ë...
Rama është propozuar për president nga disa deputetë socialiste, mendoni se:View Results...
Kryeministri Rama na mallkoi dje: “Të ua merrni të keqen patronazhistëve, ata ju njohin mirë”.Dmth nuk qenka një rrjet normal hamendësimi por një shërbim i fshe...
Ekonomia e Shqipërisë nuk arrin të prodhojë para. Të ardhurat buxhetore nuk kanë arritur të kalojnë 27% të Prodhimit të Brendshëm Bruto (PBB) gjatë gjithë periu...
“Le Temps” ka botuar, të martën e 15 qershorit 1920, në ballinë, shkresën që Esad Pashë Toptani i kishte dërguar pak çaste para se të vritej nga Avni Rus...
Fytyra e tmerrshme e Coronës shfaqet si sëmundje, si vdekje dhe dëshpërim për shumë vetë. Gratë përballen me këtë çdo ditë, sepse ato mbajnë një barrë ve...
Edi Rama paska bere spot me ngjarjen e Fatos Nanos. Edhe kete ua thote nje nga ata qe e ka jetuar personalisht ngjarjen dhe njeri nga ata qe e hapi ne publik at...
Rama është propozuar për president nga disa deputetë socialiste, mendoni se:View Results...