Sulmoi me sende të forta efektivin e policisë në Shkodër, identifikohet autori (EMRI)
25 Mars, 17:45
Godit...
Insights
Për Gjermani, shofer!
12 Maj 2019, 06:40Nga DOSJA
U çua herët në mëngjes. Duhej të kapte furgonin e qytetit verior se qysh në orën 9-të do nisnin festimet e 50-vjetorit të krijimit të spitalit rajonal. Hëngri dy lugë kos me ca krodhe buke në të, piu ilaçet dhe pasi pa rreth e qark banesës së heshtur, tërhoqi derën e po zbriste shkallët. Kolla e përditshme e përqafoi qysh te kati i vet. E fortë sot dhe një çast iu morën mendtë. U mbajt te parmaku dhe i foli vetes:
-Leksi, jo sot, mos më lër pa shkuar në ceremoni. Se kam mall. Shumë mall. Do takoj shokët, kolegët, ata që punova aq vjet. Pa do shoh lumin, pyllin, qytetin… Dhe kolla, si shoqja e tij më e mirë iku diku, larg Aleksit.
Ngadalë-ngadalë mbërriti te furgoni. U lodh se tashmë kapi 82 vjeç. Shyqyr që ishte peshë e lehtë se ndryshe do rrinte veç në krevat. Nga veshët s’para dëgjonte. I thanë për një aparat të thjeshtë, por nuk i dilte hesapi ta blinte. Se një palo pension siguroi. Vërtet punoi mjaft vite si mjek, por gjysma e jetës i shkoi në burg. Sa tha fjalën burg, i erdhi ndër mend gruaja e tij e bukur, djali dhe vajza fëmijë, një familje e qeshur dhe plot gaz. Deri sa një darkë erdhën dy policë te dera, i bërtitën je i arrestuar, do vish me ne e që atë natë filloi rrokullima.
E akuzuan për agjitacion e propagandë. Ke thënë te shtëpia e Ethemit se bluzat e huaja janë të bukura. Në kafene ke mburrur futbollin italian. Ke kënduar një këngë jugosllave dhe filmat francezë i ke ngritur në qiell. Plot një vit hetuesi. Mori vesh që edhe vëllain, inxhinier, e kishin arrestuar. E një mbasdite i vjen një shkresë për firmë, gruaja i kërkon divorcin. E firmosi menjëherë. Të mos i trajtojnë keq fëmijët, mendoi.
Dhe ikën vitet në galeri e lart mes maleve. Pas mbarimit të dënimit prej dhjetë vjetësh e ridënojnë se i kishte thënë dikujt që supa e burgut do na vdesë. Dhjetë vjet të tjera. Nga familja asnjë letër e lajm. Një i burgosur i ri i kishtë thënë se vajza ishte bërë infermiere dhe djali punonte në ndërtim.
-Po gruaja?- pyeti.
Ai nuk i dha përgjigje. Ndoshta është martuar, i shkoi si shigjetë në tru. Nuk mendonte se do dilte gjallë nga burgu. Ndaj shpesh uronte që ajo të martohej e mbase merrte dikë të urtë e të matur që t’i trajtonte mirë fëmijët. Ikën vitet dhe… një mëngjes erdhi urdhri të lirohen të gjithë të burgosurit politikë. Aleksi nuk besonte dhe në vend të pickonte veten pickonte shokët. Deri sa Sherifi ia dha me një shpullë mbrapsht. I dhembi, u gëzua e bërtiti:
-Jam gjallë, jam i lirë.
Nuk priti makinë tek kthesa. Eci më këmbë poshtë malit. Kishte frikë mos një urdhër i dytë e rikthente në burg. Një skodë e kromit e hodhi sipër e deri në qytet makina i dukej si breshkë. Vrap te dera e shtëpisë. Trokit e bërtit. Heshtje.
Nga dera ngjitur nxori kokën një plakë.
-Dua Sofikën, Dritanin dhe Blertën.
-Nuk ka njeri atje. Ikën me anije, ishin ca kohë te ambasada gjermane. Tani nuk kam haber, -tha ajo e mbylli derën.
-Jam Aleksi, burri i Sofikës.
Por nga matanë asnjë përgjigje. Më vonë gjeti një çekiç tek berberi poshtë dhe e shkallmoi derën. Hyri brenda dhe…i ra të fikët. Kur erdhi në vete ishte në spital. Atje ku punoi aq e aq vjet. E njohën dhe e mjekuan mirë e mirë. E ushqyen dhe iku drejt e në Tiranë. Atje takoi vëllanë. Ishte liruar para ca vitesh, punonte te fabrika e qelqit. Por shpresonte se ditët e këqija ikën për ata.
Dhe vërtet. Pas ca muajsh Aleksi nisi punë në ministri. E donin dhe e nderonin. Iku me mall nga qyteza ku krijoi familje. Mësoi se fëmijët ishin në Gjermani, në Këln. Edhe gruaja. Iu lut ministrit që në se mundej t’i nxirrte një vizë. Ai e dërgoi me shërbim dhe udhëtimi me avion ishte për të si ajo ecja mbi një tel në lartësi të mëdha.
Kaq adrenalinë po çlironte sa tha se po vdiste vërtet. Djali dhe vajza e pritën në aeroport. Të rritur dhe të bukur. Shumë të bukur. Qanin e gëzonin të tre. Pa tek ta shumë tipare të tijat. Djali im, vajza ime, fliste pareshtur. Kështu thoshte me vete çdo ditë në burg e para se të flinte uronte: “Natën e mirë familja ime e mirë!” -Po Sofika?
-Mamaja ka tre muaj që ka vdekur.
U turbullua dhe u ul tek stoli ngjitur. Mësoi se pati një jetë skëterrë. Falë familjes së saj komuniste nuk e çuan në punë të rënda. Por bukurisë së saj iu sulën të gjithë. Me kërcënime, me provokime, me shantazhe. Deri sa nuk duroi më e kur dolën fëmijët në punë u mbyll në shtëpi e nuk doli deri ditën që me zor e morën kur u futën në ambasadën gjermane. Pastaj u qetësua në Këln, por ndjehej fajtore për kërkesën e divorcit dhe mendonte veç për ty, baba. I dukej sikur ajo ta shtrëngoi lakun që sigurimi të vuri në qafë. Më pas humbi mendjen, e shtruam në spital e deri sa një ditë se ku kishte gjetur një brisk e preu damarët.
Qanin të tre në aeroport. Edhe në shtëpi. Kështu kaloi një javë duke ngushëlluar njëri -tjetrin. Aleksi u kthye në Tiranë e i dhënë pas pune nisi të harrohej. Vajza dhe djali bënë dokumentat dhe e morën me vete. Ai po plakej, por fëmijët u bënë me fëmijë. Gëzohej mes tyre dhe disa muaj rrinte atje, më pas në Tiranë mes fisit dhe shokëve. Kështu disa vjet deri sa u bë plot 82. Një telefon pardje i ngrohu zemrën. -Do festojmë 50-vjetorin e spitalit. -Jemi të lumtur nëse vjen.
U përgjigj po, pa u menduar. Këto po i thoshte vetes në furgon, kur dëgjoi: -Arritëm xhaxha. Do zbresësh?
Pyeti ku gjendej hoteli “Roma” dhe nisi të çapitej për atje. Kishte ardhur herët. Po pi një kafe i qetë, mendoi. Sa hyri te holli lexoi: ”50-Vjetori i Spitalit”.
U mallëngjye dhe zuri një tavolinë me pamje nga dera. Sa u ul e kapi nga mbrapa Faiku, drejtori i parë. U çmallën, të dy të mplakur, por të gëzuar. Pas ca bisedave sheh ca vajza të reja plot shend e rini.
-Kjo është tani drejtoresha e spitalit,-i tha Faiku.
-Është vajza e Paulinit.
Paulini ishte kolegu që spiunoi Aleksin, që e futi në burg. U vrenjt, nuk i dha dorën. Më pas erdhën plot të tjerë. Ja dhe Ylberi, dëshmitari që sajoi sikur lëvdoja filmat francezë, po thoshte Aleksi. Tani mburrej se kishte dalë në pension, por e merrnin për konsulta në spitalin amerikan. Gjithë ata që e çuan në burg erdhën për ceremoninë. U ndriste fytyra nga shëndeti dhe dhëmbët nga buzëqeshja. Në fund hyri ministrja.
-Mbesa e Sokratit, të kujtohet?-e pyeti Faiku.
-E cilit Sokrat?
-Kryetarit të Degës, atij të policisë.
Aleksi u egërsua. I doli para ai njeri i shëmtuar që e rrihte çdo natë me këmbën e shkulur nga një karrike. U çua vrik dhe doli jashtë. Nisi të nxitonte. Tek rruga pyeti dikë: -Ku nisen furgonat për në Tiranë?
Ai drejtoi dorën nga lumi e Aleksi gati vraponte. Nuk e shqetësonte as kolla, as zemra. Vetëm ecte e ecte. I dukej sikur po jetonte te djeshmen, sikur do i dilnin para ata dy policët e dikurshëm të natës së mënxyrshme e do i bërtisnin fort:
“Eja me ne në degë! Je i arrestuar, i arrestuar!”
U plaka, por koha nuk paska lëvizur fare, tha dhe hypi në furgon.
-Për ku xhaxha? – e pyeti shoferi.
-Për Gjermani, o bir!
Qeshën pasagjerët. Shoferi tha se në Gjermani po ikin të gjithë. Futi marshin e furgoni nisi ecjen bri lumit…
Tirana është boshatisur për ditët e pushimit. Cilën nga ritet e shenjta po ndiqni:
Shqetësimi kryesor i FMN, sot në Maj 2019 është paaftësia e Qeverisë Rama për të reduktuar dhe eliminuar detyrimet e prapambetura ndaj biznesit. Po njësoj si 6 ...
Po e nis nga fillimi duke u ndaluar te përcaktimi i Mjekësisë si shkencë gjysëm ekzakte, ndoshta për shkak se njohuritë tona vazhdojnë të thellohen në skutat ku...
Arta Marku, Prokuroria e Pergjithshme e Perkohshme qe u emrua me 69 vota te mazhorances, filloi fushaten per Prokurore te Pergjithshem! Ne intervisten qe zgjati...
Yllson është një nga doktorët më të mirë ortoped në vend. I dashuruar pas vendit të vet. Ka pasur mundësi të shkëlqyera për tu bërë një kirurg kudo në një vend ...
“Enver, si do e zgjidhim çështjen e Kosovës? Do e mbash ti si pjesë të Shqipërisë apo do e lëm pjesë të Jugosllavisë”- i tha Tito në 1945.“Josif, në këto...
Eh si rrodhen këto punë. Lëre mos e nga. Dita e Arbrit mbërriti. Lymi u bë nënkryetar Parlamenti.E bëri Edi Rama. Bashkë ishin me Klevisin, një djalë diku 29 v...
Eh si rrodhen këto punë. Lëre mos e nga. Dita e Arbrit mbërriti. Lymi u bë nënkryetar Parlamenti.E bëri Edi Rama. Bashkë ishin me Klevisin, një djalë diku 29 v...
Eh si rrodhen këto punë. Lëre mos e nga. Dita e Arbrit mbërriti. Lymi u bë nënkryetar Parlamenti.E bëri Edi Rama. Bashkë ishin me Klevisin, një djalë diku 29 v...
TIRANË- Një ditë më parë artistët u mblodhën dhe sfiduan institucionet për të rivendosur shkronjat në godinën e Teatrit Kombëtar, të cilat u hoqën natën e ...
Një 16 vjeçare u përcoll sot për në banesën e fundit në një fshat të Beratit, pasi një ditë më parë vendosi ti japë fund jetës ende të panisur mirë duke ...